Çakıl Taşı

Elinde tuttuğu küçük çakıl taşını cebine yerleştirdi, kaybolmasın diye. Çünkü çakıl taşı mordu. Belki başkaları mor renkli bir çakıl taşını kolaylıkla bulabilirdi ama onun için bu taş tekti, başkası yoktu. Bir bakıma onun gibi.

“Ben bunu saklarım” diye düşünmüştü onu yüzlerce taşın arasında bulduğunda. “Ben bunu hem de ölene kadar saklarım” demişti gülümseyerek. “Hatta, gerekirse vasiyet ederim birilerine, mezarımın üstüne koyarlar bi zahmet” diye devamını getirip, günlük hüzün kotasının dolmasına bile izin vermişti. Şimdi kahkahalar atıyordu.


“Bak şekerim” dedi çakıl taşına.” Çakıl taşı, cepte değil de yine elde olsaydı dile gelip belki “ya vah vah” derdi, ama sonuç olarak o, cepte taşınan bir çakıl taşıydı. Renginin mor olması yeterince özellik katıyordu kendisine, hiç üstüne alınmadı.

Sonra çakıl taşını eline alıp havaya atıp tuttu onu. Bunu yaparken saçları mora dönüştü tıpkı çakıl taşı gibi. Sonra göle yaklaştı ve yansımasına baktı. Ardından çakıltaşını başının yanına getirdi kıyaslarcasına. Tıpatıp aynıydı renkleri. Şimdi kocaman bir gülümseme yerleşti suratına.

Göldeki yansımasına bakıp kahkahalar atarken gölün dibinde yüzen sevimli küçük bir balık gördü. Gözleri birden açılıp parlak pullarına bakıp ''çok tatlısın'' dedi gülümseyerek. Sonra arkasından gelen bir sesle irkildi.

'''Merhaba Sam''

Samantha hızla arkasını döndü ve ona garip garip bakan ikizini gördü. Ama o buna pekte aldırış etmemişti. Gidip ona sarıldı. Ve elindeki çakıl taşını ona göstererek:

''Bak May bu Giana'' dedi. Bu ismi şimdi bulmuştu annesinin adıydı bu. Ama şu an üzülmüyordu. Samantha çok duygusal biriydi. Ama kolay kolay ağlamazdı. Tek hassas olduğu konu ailesiydi.Şimdi dibi yosun tutmuş göle baktı.May'e tekrar döndü ve:

''İstersen sanada bitane bulabilirim çok zor ama senin için ararım'' dedi neşeyle. Şimdi gözlerini yere dikti ve yerleri aramaya başladı. Uzun bir sessizlik oldu. Samantha bundan hiç hoşlanmamıştı. Sessizliği pek sevmezdi. Ama günlerinin yarısını yanlız başına geçiriyordu.Sonunda pes etti ve başını kaldırıp :

''Üzgünüm May ama dediğimgibi bu taş bence tek '' dedi taşı havaya kaldırarak.

Güneş yavaş yavaş gizleniyor yerini karanlığa bırakıyordu. Samantha, şimdi havaya doğrulttuğu taşı keyifle izlerken birden aklına abisi geldi ona buraya geldiğinden beri mektup yollamamıştı. Geri dönünce yapması gerekenlere ekledi bu fikri. Sonra düşünceleri bir sesle bölündü.

''Sorun değil gerçekten sorun değil hem belkide bu gün benim şanslı günüm değildir sam belkide bende başka bir gün başka renkte bir taş bulurum.Hem bir şey söylüyimmi bence mor saç sana çok yakışmış "

Samantha bunları duyduğuna sevinmişti. Bir süre saçının mor kalmasına karar verdi. Çünkü May'in zevkline çok güvenirdi. May birden ona doğru gelip ona sarılmıştı. Samantha da buna içten bir şekilde karşılık verdi. Onunla en son Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersinde görüşmüştü. Samantha belkide bu yüzden şu sıralar bu denli huysuz ve duygusaldı.

"Sam seni az önce biraz geriden izlerken deli olduğunu düşünmüştüm elindeki bişeyler konuştuğunu görünce abime bir baykuş yollamayı bile düşündüm ama gerek yok sanırım seni çok özlemişim ikizim son zamanlarda seninle ilgilenemediğim için özür dilerim"

İşte bunlar onun şu an duymak istediği sözlerdi. İçi öyle bir rahatlamıştı ki ...! Güneş gittikçe kırmızı bir hal alırken onun kara gözlerine baktı ve:

''Biliyor musun seni çok özlemişim. Deli gibi davrandığımın farkındayım. Neden böyle davrandığımı da bilmiyorum ne oluyor bana May?

dedi. Ama cevap beklemeden devam etti ''Galiba geçmişe fazla takıı kadım belki o yüzden böyle davranıyorum en iyisi vazgeçmek''dedi her zamanki gülümsemesiyle. biraz duraksadıktan sonra ''Annem de böyle olsun isterdi'' Artık daha fazla bu konuyu deşmek istemiyordu. Batan güneşin kızıl suratına bakarken Bir ses duyuyorum dedi sesinde bariz bir kuşku vardı sonra devam etti ''Galiba o ses tam burdan geliyor'' dedi karnını gösterek. Öğlen yemeğe katılmamıştı. Bu nedenle çok acıkmıştı. May' e döndü ve:

'' Bence artık gitmeliyiz yoksa yemeğe şurdaki otlardan başlıycam'' dedi hafif bir gülümsemeyle sonra birden yüzü acıyla buruştu. Bu bir kaç gün önce yaraladığı kolunun isyanıydı. Fazla kıpırdayınca böyle olmuştu. May'in bu durumu görmezden gelmesini diledi ve tekrar gülümsedi.Sonra:

''Açlıktan ne yapıcağımı şaşırdım''dedi ama yine kızarmıştı. Bu huyundan nefret ediyordu. Yine kendini ele vermekten korktu ve '' Bende işte batan güneşin etkisiyle bile kızarıyorum'' dedi gülümsemeye çalışarak.

Samantha kolunun acısıyla kıvranırken bahane uydurmaya devam edemiyeceğini anladı. Galiba May'de durumu anlamıştı.Birden ona doğru yürümeye başlamıştı. Samantha içinden ''Oyun bitti Sam'' dedi. Yine kendini ele vermişti belliki. Birden May konuşmaya başladı.

"Sam sakın bana bir kılıf uydurmaya çalışma belliki benden bişey saklıyosun az önce yüzünü buruşturdun ve hemen konuyu değiştirdin neler oluyor?

sesinde bariz bir sinir vardı. Samantha May'in bu tavırlarını çok iyi biliyordu. Onu kızdırmak pek akıllıca bir iş değildi. Samantha bir an duraksadı ve:

''Tamam anlatıcam pes ediyorum. Bu yarayı kendim tedavi ettim. Anlaşılan pek başarılı olamamışım. Biliyorum hastahane kanadına gitmeliydim. Yaptığım çok aptalca bişey olduğu içinn gidemedim''

şimdi Gryffindor armalı cüppesinin kolunu sıyırıp kabaca sarılmış etrafı kanla dolu yarayı ikizine gösterdi ve sözlerine devam etti.

''Ormanda oldu. Nasıl olduğnu sorma.'' dedi utançla biraz duraksadıktan sonra gözlerini yarasından kaldırıp May'e çevirdi.

''Sana söylemeliydim ama işte geçer diye düşündüm ama geçmedi.Üzgünüm.'' dedi. Sonra cüppesini tekrar koluna indirdi.Kendine kızıyordu şimdi ''neden May'e söylememiştiki sanki '' rüzgar suratını okşayıp saçlarını dağıtırken bu düşüncelerden sıyrıldı. May ona sinirli bir şekilde bakıyordu. Samantha dayanamadı ve:

''Bana öyle bakma kendimi çok kötü hissediyorum'' dedi usulca. Gökyüzü açık maviden koyu laciverte dönüşürken sessiz ve derinden, gözler uzak kaldı olan bitene. Sadece seçilmiş bazıları hissetti ta yüreğinin derinliklerinde yaklaşan fırtınayı. Fırtına geldiği gibi gitti o anda. Sessizlik aldı fırtına sonrası yerini sahnede. Göl sessiz ve durgundu. Samantha ise aç ve halsiz...